Op ontdekking in Limpopo, Zuid-Afrika

Dit is voor mij een reis van eerste keren: de eerste keer buiten Europa, inclusief lange vlucht, drie overstappen (niet gehaald), vaccinaties en de bush. De volgende dag verken ik mijn verblijf in Leokwe Camp bij daglicht en vraag me af waarom ik de voorgaande nacht geen oog heb dichtgedaan. Wat een sereniteit! Onder de buitendouche zie ik de zon sprankelend opkomen. Opeens hoor ik gekrijs; toch maar even opschieten onder die douche. Achteraf blijkt er verderop een boze baviaan op de berg te hebben gestaan. In ‘mijn achtertuin’ – Mapungubwe National Park – staat een eland te grazen en de yellow-billed hornbill tikt bijdehand in mijn raam. Ter waardering van zijn eigen spiegelbeeld, begrijp ik later. IJdeltuit.

De historie van Mapungubwe

We rijden naar Mapungubwe Hill, onderweg stoppend voor zebra’s, bavianen en impala’s – de McDonalds van de bush, door de zwarte ‘M’ op hun gat en het feit dat je ze overal ziet. Op de plek waar een van de eerste ZuidAfrikaanse koninkrijken (1075–1220 na Chr.) is gesticht, trekt onze ranger Cedric een luik open. We dalen af en zien de bewijzen van de nederzetting: lagen harde vloeren, botten van vee en houtskool. Opgravingen laten zien dat er in de Steentijd en in de IJzertijd al rondom de berg werd geleefd. Meer dan 100.000 gevonden kralen onderstrepen de ruilhandel met onder andere India, Egypte en China. De koning, die op 25-jarige leeftijd stierf, werd begraven bedolven onder gouden exemplaren. “Hij leefde aan de voet van de berg tussen de bevolking, met de rijken om zich heen. Toen de ruilhandel minder werd, vertrokken zij en voelde de koning zich niet langer veilig. Dus besloot hij op de berg te gaan wonen. Zo ontstond het eerste zichtbare verschil tussen arm en rijk,” vertelt ranger Cedric. Tussendoor grapt hij dat vooral vrouwen aan het werk moesten om die koning de berg op te krijgen; de rots was immers kaal en er moest grond naar boven getild worden. Dat landt lekker in een groep met overwegend dames. Cedric staat zichtbaar te genieten en wij stiekem ook. Het weidse landschap gecombineerd met zijn humor zorgen daar vanzelf wel voor.

Bush braai onder de sterrenhemel

Een flitsbezoek aan Mapungubwe Museum vertelt ons meer over de rijke historie van deze plek en de dieren die in het park leven; inclusief de big five. We aanschouwen de gouden neushoorn, die symbool staat voor de macht van Mapungubwe’s koning. Ondertussen staat ranger Johannes buiten klaar om ons naar het drielandenpunt met Botswana en Zimbabwe te brengen. Hij schreef een boek over de regio: “Ik ben hier opgegroeid en wil graag dat de verhalen en kennis van mijn familie worden doorgegeven”. Op het drielandenpunt zien we de zon zakken en laten we ons onderdompelen in het typische Zuid-Afrikaanse gouden licht. Later strijken we in de buurt neer om onder de sterrenhemel te genieten van een bush braai met lam en kip, wat we wegspoelen met de lokale drank Amarula Gold. En terwijl we op de terugweg zitten na te genieten van een geweldige dag, stuiten we op een kudde van tien olifanten. Emoties trekken door de game drive bus; voor de meesten is dit de eerste, echte kennismaking. En die vergeet je nooit meer.

Next stop: Pafuri Camp in Krugerpark

Het is alsof ze ons gedag komen zeggen: maar liefst dertig olifanten zien we voorbijtrekken terwijl we Mapungubwe National Park verlaten. Vier uur later komen we in de noordelijkste punt van Krugerpark aan: Pafuri Camp is gelegen aan een rivier met wildlife, luxe in overvloed. Na een welkomstdrankje (met eindelijk wifi!) springen we in de game drive auto met Biff, onze Australische guide. We komen vrijwel niemand tegen; ook dit deel is nog niet echt door toeristen ontdekt. Dankzij de nabijgelegen Luvuvhu-rivier oogt dit gebied als een subtropisch paradijs. Ondanks dat het herfst is, is de omgeving erg groen. We passeren een sausage tree en potato tree en tegen de tijd dat we trek krijgen, stoppen we bij fever tree forest. De bomen zien bijna neongeel door het stof op de stammen; vroeger werd gedacht dat mensen van deze bomen malaria kregen. Nu weten we wel beter, dus we stappen uit, Biff bereidt gin-tonics op de motorkap, het wordt langzaamaan donker en we worden overstemd door dieren die hun ‘dag’ beginnen.

Hidden gem van Krugerpark: Lanner Gorge

“Ik weet het zeker, ik hoorde vannacht een luipaard naast mijn tent!”. Ik ben ervan overtuigd dat ik het typische zaaggeluid hoorde, wat Biff de dag ervoor imiteerde. Dit deed ze nadat ze – met een ijsblokje in haar mond – hyena’s probeerde te lokken. Helaas (of gelukkig) was dit geen succes. Goddank hoorde ik het luipaard toen ik veilig in mijn bed lag en niet toe ik nog onder de buitendouche stond (ja, als je eenmaal om bent..). Een game walk brengt ons zeven kilometer door de bush, met als grootste ontdekking een kudde nijlpaarden. In de rivier zien we maar liefst negen stuks als rotsen tegen elkaar aan slapen, en later water spuwend ontwaken. Eind van de middag rijden we naar Lanner Gorge, dé hidden gem van Krugerpark. Op het hoogste punt van de berg, aan de Makuleke-kant, valt ons gezelschap stil. De natuur stelt geen eisen en dat is een prachtig besef. Zuid-Afrika, dank je wel – ook dat je mij de slangen en schorpioenen hebt bespaard. Dit was een eerste bezoek in een reeks van vele. Tot snel!