Fietsen door Bilbao

Op het kruispunt van cultuur

Bilbao: een roos in de knop. Van voormalig industriegebied opgebloeid tot een bruisende stad. Een plek waar leven tot kunst is verheven, een stad die vooruit kijkt, haar hoofd fier in de lucht steekt en haar neus naar de toekomst richt. Gelegen in het eigenzinnige Baskenland – beroemd om haar futuristische Guggenheim Museum – biedt het zoveel meer. Ik stap op de fiets en ontdek de stad.

Van desolate spookplekken naar cultuurhotspots

Gemakkelijk en snel boek ik voor mijn vertrek naar Spanje een drie uur durende ochtendexcursie via de website van Bajabikes. Vanuit hotel Silken Indautxu in de gelijknamige wijk begeef ik me op een zonnige zondagmorgen naar het verzamelpunt van de fietsverhuurder. “¡Buenos días,” klinkt het opgewekt wanneer ik het pand betreed. “Klaar om de mooiste stad van Bizkaia te ontdekken?” Reken maar. Terwijl de rest van de groep arriveert en een geschikte fiets uitzoekt, test ik de mijne alvast uit op het fietspad langs de Nervión rivier. Ik ben er klaar voor.

“Nadat de economische crisis haar hoogtepunt beleefde, besefte Bilbao dat een ommekeer onvermijdelijk was,” start de gids haar verhaal. “Scheepswerven en fabriekshallen veranderden in desolate spookplekken. Cultuur en toerisme zijn de speerpunten van het Bilbao 2.0. Om de stad voor inwoner en bezoeker aangenamer te maken werden fietspaden aangelegd en werd er geïnvesteerd in prestigieuze kunst- en cultuurhotspots.”

De prins en prinses van Spanje

“Wie is er wel eens in Valencia geweest?” Ik steek mijn vinger op en kan niet anders dan beamen dat de witte Zubizuri voetgangersbrug waaronder we stilstaan herinneringen aan deze bestemming oproept. Een prachtig exemplaar, die echter een beetje in het niet valt bij de volgende overspanning over de rivier. “De La Salve brug wordt ook wel de prins en prinses van Spanje genoemd.” Mijn inbeeldingsvermogen laat me in de steek. Met de beste intentie van de wereld kan ik in de betonnen kolos met staaldraad geen adellijk stel zien.

Als de buitenkant al zo interessant is, hoe mooi zal het binnen dan zijn?

Slechts een paar keer de pedalen rond en we staan voor de ingang van het imposante Guggenheim museum, een architectonisch hoogstandje. Het groteske bouwwerk met de grote titanium platen, golven en abstracte vormen maakt een enorme indruk op me. Ik hang aan de lippen van de gids die enthousiast vertelt over het prestigieuze project van architect Frank O. Gehry. “Als de buitenkant al zo interessant is, hoe mooi zal het binnen dan zijn?” mijmer ik bij mezelf terwijl we doorkoersen. Vanuit de schaduw van wolkenkrabber Iberdrola, slingeren we de koelte van Parque de Doña Casilda de Iturrizar tegemoet. De drift naar vooruitgang spat van het Palacio Euskalduna Jauregia af – een combinatie van een conventiecentrum en een concerthal.

Go Bilbao

De Euskalduna brug is het keerpunt van de tocht. Via de andere zijde van de rivier trapt de groep richting het oude centrum. Terwijl mijn hoofd gevuld is met wetenswaardigheden, knort mijn maag. “We zijn er bijna,” moedigt de gids ons aan. De eindhalte van de tocht: Bar Charly op Plaza Nueva. Een welverdiend koel drankje en lekkere pintxos zijn de perfecte afsluiter van mijn fietsavontuur door de stad. Mijn advies? ‘Go Bilbao’ én verken deze bruisende stad vol innovatieve projecten zeker met de fiets.

beeld: Eva Hopstaken