Een reis voor alle zintuigen

Aismaeaha – Horen

De geluiden van Jordanië zijn net zo divers als een rondreis door het land zelf. In Amman, de prachtige en intrigerende hoofdstad, word je wakker van de oproep tot gebed, die halfslapend klinkt als in een droom. In de bedoeïenenkampen die we bezoeken horen we gezang; het werd eeuwenlang door deze nomadische stammen gebruikt om contact te houden tijdens lange tochten door de woestijn.

Soms hoor je ook niets, in de prachtige vallei van de Wadi Mujib bijvoorbeeld. Maar overal ontvang je het warme welkom: ‘Marhaban filardun!’ Ik hoorde deze woorden toen ik voor het eerst op het plein van Amman zat en in de ogen keek van een klein meisje, aan de hand van haar moeder. Ik voelde daar hoe Jordanië is: warm en gastvrij.

Shahid – Zien

In Jordanië zijn de bezienswaardigheden talrijk: van de prachtige ruïnes van het Romeinse Jerash in het noorden, tot de woestijnkastelen ten westen van Amman en van de Dode Zee tot de Rode Zee. Maar niets gaat boven de magie van de Siq, de smalle kloof met rotswanden van wel 150 meter hoog, die als een toegangsweg leidt naar de verborgen stad van de Nabateërs: Petra!

Om dit wereldwonder ten volste te ervaren ben je er om zes uur ’s ochtends, dan heb je de Siq met haar vormen en schaduwen voor jezelf. Na een wandeling van twee kilometer sta je oog in oog met het schathuis, terwijl het zacht roze licht van de ochtendzon het immense gebouw verlicht. Betoverend! Bovendien heb je daardoor genoeg tijd om het spektakel van Petra te ervaren, want het schathuis is slechts het begin. Mannen met geblokte keffiyeh op paarden, kleurrijke kamelen en een vallei vol tempels: je komt ogen tekort bij een bezoek aan de stad. Lees voor je op vakantie gaat het boek ‘Ik woonde in een grot’, van Marguerite Geldermalsen. Hierin beschrijft zij het bestaan van de bedoeïenen in de jaren tachtig en haar leven als een van hen vanaf de dag dat zij verliefd werd op haar man. Als je geluk hebt, ontmoet je Marguerite of haar zoon Rami in het winkeltje dat zij inmiddels samen hebben geopend.

Larayiha – Ruiken

Bezoek een markt! De markt Souk el-Khodra bij de Bin Talal-moskee in Amman is een feest om doorheen te lopen. Je ruikt verse kruiden die voor alles gebruikt worden; met name munt voor in de shei, de zwarte thee die wordt geschonken als welkomstdrank. Luister naar de muzikale klanken van de verkopers en zie de schitterende kleuren van de groenten en het fruit.

Taem – Proeven

Alleen al voor de keuken zou je een reis naar Jordanië overwegen! De hummus (kikkererwtenpasta) is zacht en romig en het brood, de shrak, gebruikt men als bestek. Zo eet men het gerecht maqluba bijvoorbeeld, dat andersom betekent. Voor ons wordt dit maal omgekiept uit een grote pan: heerlijk kippenvlees, rijst en groenten. Als we geluk hebben wordt in een bedoeïenenkamp het nationale gerecht, mansaf bereid met lamsvlees, rijst en yoghurt. Maar voor mij gaat er niets boven falafel; (kikkererwtenballen) nergens zo lekker als in Jordanië. Ga naar Hashem in het oude gedeelte van Amman, waar de beste falafel vandaan komt. Zelfs koning Abdoellah en koningin Raina zijn vaste klanten van dit fastfoodrestaurant in de openlucht!

Asheur bi – Voelen

Ook fysiek is Jordanië een sensatie. Als we in een open jeep door het maanlandschap van de Wadi Rum rijden, voelt de warmte van de woestijn als een deken. En wat dacht je van drijven in de Dode Zee? Onvergetelijk! Op het laagste punt ter wereld (429 meter onder zeeniveau) is het water zo zout, dat je ontsnapt aan de zwaartekracht. Om zout in je ogen te voorkomen, laat je je op je rug achterover zakken. Het is grappig om drijvend op je rug in de Dode Zee je ochtendkrantje te lezen.

Alhasat alssadisa – Het zesde zintuig

Ten slotte leer je in Jordanië dat de magie van dit land niet te vangen valt in één van bovenstaande zintuigen. Wellicht heeft het te maken met alle Bijbelverhalen die zich tegen deze achtergrond hebben afgespeeld. Het is indrukwekkend dat joden, moslims en christenen in dit land hetzelfde aanbidden op plekken zoals Mount Nebo. Hier begeleidde Mozes het volk van de Israëlieten naartoe na veertig jaar door de woestijn te hebben getrokken, en keek hij uit over het Beloofde Land. Mozes zelf zou dit land nooit betreden, omdat hij op 120-jarige leeftijd op deze berg gestorven zou zijn.