Back-to-Basic

Communiceren in een onbekend gebied waar je de taal niet spreekt, is lastig. Daarom gaan we tijdens deze tocht door de Karpaten met een lokale gids op pad die de mooiste plekjes kent. Dit avontuur begint al eerder dan in Roemenië, want we gaan met de nachttrein naar Boekarest, om van daaruit verder naar de bergen te gaan.

Met de trein naar Boekarest

Ondanks de lange reis van twee dagen richting Boekarest, hoef je vanuit Den Bosch maar één keer over te stappen, in Wenen. Bij de grensovergang tussen Hongarije en Roemenië is er een paspoortcontrole. Midden in de nacht worden we bruut uit onze slaap gehaald door de grenspolitie. Met een zaklamp in mijn gezicht wordt er naar ons vaccinatiebewijs en treinkaartje gevraagd. Gelukkig zijn alle papieren op orde en gaan we snel verder. Met enige vertraging arriveren we in Boekarest.

Van lieflijk gras naar ruige rotsen

‘s Ochtends ontmoeten we op het station onze gids Dan. Vanaf Boekarest nemen we de trein naar Brasov, voor het eerste deel van de tocht in het Bucegigebergte. Met onze gids lopen we het bergdorpje uit, de bossen in. Meteen verbazen we ons over de reusachtige bomen. Het zonnetje schijnt door het bladerdek en het voelt bijna magisch hier te lopen. Na een paar uur veranderen de loofbomen in naaldbomen en wordt de bebossing steeds dunner. We lopen langzaam de bossen uit en krijgen uitzicht op de bergen. Lieflijke grasweides maken plaats voor ruige rotspunten en -blokken. We lopen nu écht in de bergen en het pad blijft gestaag omhooggaan. Naarmate we hoger komen, verdwijnt de zon achter een dik wolkendek en zakt de temperatuur snel. Op het hoogste punt (2507 meter) kunnen we even opwarmen in de Omu hut. Om vervolgens de daling in te zetten richting onze hut voor de nacht, de Padina hut.

“Lieflijke grasweides maken plaats voor ruige rotspunten”

Klimmen en kruipen

De volgende dag maken we vanuit de hut een dagtocht door een kloof. Door de stormen in de winter is het pad naar het begin van de kloof niet altijd goed zichtbaar. Nog voor de tocht echt begint belandt één van ons bijna in de rivier bij het oversteken ervan. Maar wat een geweldige dag wordt dit! We klimmen langs rotswanden, kruipen door rotsen en gebruiken trappetjes om over grote rotsblokken te komen.

Nieuwe reisgenoot

De laatste dag in het Bucegigebergte worden we getrakteerd op vier seizoenen. We vertrekken met een heerlijk zonnetje, naarmate we hoger komen wordt het frisser en komen er stapelwolken. Bovenop de pas staat het gras nog stijf van de vorst en verruilen we onze korte broek en vest voor een lange broek met jas, muts en handschoenen. In Roemenië lopen flink wat zwerfhonden en op onze tocht richting het bergdorpje Moieciu hebben we er een reisgenoot bij. Hond Layka – ze heeft inmiddels een naam gekregen – volgt ons helemaal over de bergpas, maar dalend in de bossen is ze op ons uitgekeken.

Piatra Craiului National Park

Dalend door de weilanden en het platteland van Roemenië komen we in het bergdorpje Moieciu. Hier nemen we de volgende dag een transfer richting het Piatra Craiului National Park. Het weer is omgeslagen, het is grijs en grauw. Onze tocht begint via een kloof, waarna we al snel de hoogte in gaan. We zouden heel de tocht uitzicht moeten hebben op een indrukwekkend kalkrotsgebergte, maar helaas is vandaag een groot deel in wolken gehuld. Als we vlakbij de berghut zijn, komen we langs een houten hutje met buiten een spiegel en stromend water. ‘Dat zal vast de douche zijn’, grappen we. Al snel komen we erachter dat dat inderdaad de douche is, met ernaast een ‘luchtig buitentoilet’. De Curmatura hut zelf is ook erg basic, maar we hebben eten, een warme kachel en een bed.

Weer of geen weer

De volgende dag staat er eigenlijk een graatoverschrijding op de planning, maar helaas gooit het weer roet in het eten. Er ligt een laagje sneeuw, de bergketen is nog altijd in wolken gehuld en er staat een harde wind. Geen ideale conditie om op een graat te lopen. Daarom dalen we via een steile, steenachtige kloof naar onze laatste overnachtingsplek, voor we teruggaan naar Boekarest. Wat hebben we een mooi stukje Roemenië ontdekt. Weer of geen weer, de Karpaten staan garant voor avontuur!

“In het Bucegi- gebergte worden we getrakteerd op vier seizoenen”