Taiwan to Go

“ Hier wonen de gewone Taiwanezen ”

Taipei door de ogen van een local

“It’s easy, there are no rules!”, roept Andy Chen als we vragen of dit echt wel de bedoeling is. Daar waar de fietspaden ophouden, fiets je gewoon verder over de stoep, het is legaal. Dat is veiliger dan tussen de vele scooters, taxi’s, vrachtwagens en straatkarren op de autoweg, vindt ook de minister van transport, die intussen hard werkt aan de uitbreiding van het aantal fietsen en fietspaden in de stad. Taiwan wil terug naar ‘Bicycle Kingdom’, zoals het eiland ooit bekend stond, met de bekende fietsmerken Giant en Merida als nationale trots. Andy is deze dagen onze gids. Hij reageerde op de Facebookoproep om de stad door de ogen van een local te willen bekijken. Andy is een creatieve freelancer van 38 jaar en kent de stad op zijn duimpje.

Taipei 101

Voordat we ‘Taipei buiten de boekjes’ ontdekken, ontmoeten wij elkaar die ochtend bij een niet te missen herkenningspunt van de stad: de Taipei 101, gelegen in het shopping- en zakendistrict Xinyi. Met 508 meter was de Taipei 101 het hoogste gebouw ter wereld, tot de Burj Khalifa in Dubai ‘m in 2007 van de troon stootte. Vanaf de 91ste etage hebben we fantastisch uitzicht over de stad. Ingeklemd tussen twee rivieren en omgeven door bergen vol theestruiken, is Taipei de thuisstad van bijna drie miljoen mensen. Onder ons drukke straten met taxi’s, scooters, neonreclames en opvallend veel bomen. Op onze geeloranje YouBikes fietsen we naar een buitenwijk die Andy ons graag wil laten zien. Weg van alle hectiek en schreeuwende videowalls op gebouwen: de arbeiderswijk Min Sheng. “Hier wonen de gewone Taiwanezen,” vertelt Andy, terwijl we langs krappe woonflatjes aan lommerrijke straten vol ficusbomen fietsen. “De meeste mensen werken hier zo’n zestig tot tachtig uur per week, zolang ze het volhouden.” Zelf komt hij ook wel aan die uren, maar daardoor kan hij zijn zusje in het buitenland laten studeren en zijn tante op haar maandelijkse voetmassage trakteren.

Verser kan niet

Verderop in Rongxing Garden knapt een man een uiltje in de schaduw van een boom waar eekhoorntjes in klauteren. Enkele senioren genieten aan een picknicktafel van hun lunch uit een bentobox. Aan deze oase van rust komt abrupt een einde als we het park oversteken en via een drukke, lokale markt bij Addiction aankomen. In de grote, overdekte hal staan tientallen blauwe bakken vol water met daarin levende garnalen, zalm, forel en gigantische krabben. Andy: “Kijk nou, verser kun je het niet krijgen. Hier kies je je vis, en daar eet je ‘m op”. Hij wijst naar het aangrenzende gedeelte, een modern industrieel ingerichte foodhall, waar mensen staand of zittend aan de bar een wijntje drinken en sushi eten. In schappen liggen specerijen, gedroogde vishapjes met amandelen, nori en allerlei soorten sojasaus, die je bij de kassa gelijk met je verse vis kunt afrekenen. Slechts vijf minuten fietsen verderop ligt het Huashan Creative Park. Een hippe, omgebouwde wijnfabriek met livemuziek, waar creatives hun zelfgemaakte producten verkopen. Stijlvolle koffietentjes dienen als ontmoetingsplaats voor jonge mensen. Het is de favoriete hangout voor Andy en zijn vrienden in het weekend. Er zijn bioscopen en er worden regelmatig concerten gegeven. “Veel oude fabrieken hebben zo’n nieuwe bestemming gekregen,” vertelt Andy. Duurzaamheid is iets waar de Taiwanese overheid prat op gaat.

Intense verering

De fietsen hebben we ingewisseld voor een ritje met de metro. Als we de drukke Guangzhou Street oversteken naar de Longshan Tempel uit 1738, staat de maan al hoog aan de hemel. Hoewel het op de binnenplaats krioelt van de mensen, valt er een deken van rust over ons heen. Boeddhisten, Taoïsten en Confucianisten zingen liederen in het Sanskriet. Matsu, godin van de zee, ontvangt offers in de vorm van koekjes en bloemen. Slierten wierook kringelen omhoog, kaarslicht flakkert op het ritme van het gebed. We boffen, horen we. Vooral op de eerste en vijftiende van de maand is het hier zo intens. Andy grijnst verdacht als hij ons even later bij zijn vrienden van Dancing Finger Massage aan Tonghua Street in de wijk Da’an naar binnenloodst. Aan het einde van de dag zullen we onze voeten wel voelen, had hij inlevend voorspeld. De geluiden die wij uitkramen tijdens de pittige voetreflexmassage verklaren Andy’s voorpret en zijn niet voor beschrijving vatbaar. Maar effectief is het zeker. Vol hervonden energie dompelen we ons onder in het gedruis, op de naastgelegen Tonghua Night Market aan de Ling Jiang Street. De lucht is gevuld met aroma van specerijen, soja, frituurolie en gegrild vlees. Eendenkoppen, kikkers, koeientongen, darmen, hart, lever, geen deel van het dier wordt onbenut gelaten. Stinky Tofu doet haar naam eer aan. Neus dicht en eten. Je zult ervan versteld staan hoe lekker het is.

Verstopt paradijs

De volgende ochtend worden we opgehaald vanuit het Orange Hotel, gelegen in het shoppingdistrict Zhimengdin. In deze wijk kun je je slag slaan met goedkope schoenen, leren tassen, telefoons, sieraden en alles wat plastic is. “We gaan de stad uit,” zegt Andy als we in zijn auto stappen. “Ik wil dat jullie ons publieke geheim ervaren.” We zijn benieuwd, in ieder geval wordt al snel duidelijk dat deze plek niet zonder voorkennis te vinden is. Na twintig minuten over een kronkelende bergweg in het Yangmingshan National Park ten noorden van Taipei te hebben gereden, stappen we uit. We nemen een ruig pad langs de rivier, tot we op een hek stuiten met ‘verboden toegang’. We riskeren een boete van 1.5000 Taiwanese dollar, zo’n 500 euro, als we over dit hek klimmen. Maar Andy is al aan de andere kant. Niet veel later ruiken we zwavel. Als we dan eindelijk het publieke geheim ontdekken, overvalt ons een welhaast mystieke ervaring: kokend water kruist met stromend koud water uit de bergen. Varens, keien, mos. Stomende poeltjes in een amfitheater van groen. Een waterval klettert op de rotsen. Twee dames in het water knikken ons glimlachend toe, alsof ze zien wat we denken: jazeker, jullie hebben het paradijs ontdekt. “Welkom bij de Bayan hot springs!”, zegt Andy met een wijds armgebaar. Paradise it is.