ÚNIK Z ŠÍLENSTVÍ VELKOMĚSTA Escape from the madness of the city

Ook ontmoet ik mijn mede-activisten: twee damesbloggers en één vader-op-reis. Onze eerste stop is een lunch in restaurant V Polích wat ‘In de velden’ betekent. Een country restaurant op nog geen twintig minuten van Praag, met bloeiende geraniums buiten en heerlijke kneuterigheid binnen. Via foto’s op een iPad maken we een keuze uit gerechten geïnspireerd op het Tsjechische, Moravische, Italiaanse en Franse platteland. Tel daar een heerlijk glas citroenlimonade bij op en we kunnen er weer tegenaan.

Steppend door Decín

Halverwege de middag arriveren we in Decín en maken we kennis met Sven. Decín is een plaatsje vlak bij de grens met Duitsland, gelegen aan de rivier de Elbe. Sven is een Tsjechische outdoor-Viking. Sven runt Active Point Decín, een outdoorshop waar je activiteiten kunt boeken of spullen kunt huren om te fietsen, mountainbiken, kanoën, suppen, steppen, klimmen of raften. Wij stappen vandaag op de step en meteen word ik met mijn eerste inpakfout om mijn oren geslagen. Want hoe had ik bedacht mijn schoudertas en Svens outdoorstep te combineren? Kak! Mijn rugtas ligt thuis en ik moet nog twee dagen actief zijn. Ik sluit een dealtje met een van de dames en met een bloggersrugtas volg ik Sven.
Al steppend komen we langs het barokke en neoklassieke kasteel van Decín. Ooit een militair fort en de residentie van aristocratische families. Na het vertrek van de Russen in 1991 werd het kasteel gerenoveerd en tegenwoordig is een deel ervan open voor publiek. Dat we eerst een oprijlaan van driehonderd meter omhoog moeten steppen is een minor detail. Kasteel en uitzicht zijn prachtig!

Sven heeft ons goed ingeschat want onze volgende step-stop is een lokale microbrouwerij genaamd Pivovar Nomád. Bier is in Tsjechië heel populair en met een bierconsumptie van 145 liter per inwoner zijn de Tsjechen al jarenlang de grootste bierdrinkers ter wereld. Het steppen gaat ineens een stuk lichter en via La Fabrika, een restaurant in een historische fabriek, eindigen we de dag in hotel Zámecek-Rynartice. Dit hotel ligt in het nationale park Boheems Zwitserland. Het is een originele jachtlodge midden in het groen. Hier maakt niemand zich druk en ik besluit dat ik wil emigreren. Onder het geluid van brullende herten – de lokroep van mannetjes op zoek naar liefde; sorry, vanavond even niet! – val ik in slaap.

Klimmen, klauteren en klunen

Vandaag wordt er gehiket in natuurgebied Boheems Zwitserland. Dit nationale park ligt op de grens tussen Duitsland en Tsjechië en wordt gekenmerkt door sprookjesachtige landschappen: hoge dennenbossen, imposante rotsformaties, kabbelende beekjes, diepe valleien en prachtige vergezichten. Met-zonder-rugtas ben ik er klaar voor. Let’s czech it out! We lopen die dag een fantastische route en doen daarbij drie indrukwekkende uitzichtpunten aan. Zo geweldig groen, zo hemelsblauw en zo intens stil: wat is het hier mooi. Als we rond een uur of drie aanschuiven bij pension Tokán maken we kennis met een lokale drank: Kofola. Een soort Oostblok-cola als tegenhanger van de Coca-Cola. Kofola smaakt een beetje naar een alcoholvrije Terschellingse Juttersbitter en de combinatie met knedlicky (Tsjechische dumplings) is een goeie. Nog twee uur lang klimmen, klauteren en klunen we tussen rotsspleten en uitgehouwen rotstrappen van kloof naar top en als we aan het einde van de middag aankomen voor ons diner bij Stará Hospoda wil ik nog maar één ding: czech mijn schoenen out!

E-biken met blauwe billen

Fris en fruitig spring ik uit mijn bed. Oh nee, toch niet. Ik rol me soort van uit bed, want ik heb een spierpijn waar je u tegen zegt. Het goede nieuws is dat we vandaag gaan fietsen op de e-bikes van Sven. In een transfer van iets meer dan een uur rijden we van Boheems Zwitserland naar het Ertsgebergte (Krušné hory) voor een tocht van zestig kilometer van Flajé naar Adolfov. Er zijn hier honderden kilometers aan wandel- en fietspaden waarvan de belangrijkste de Krušné Hory Magistrale is. Deze 242 kilometer lange route gaat over het hele gebergte en komt door sparrenbossen omgeven met uitgestrekte venen en kleurrijke weiden. De omgeving is hier weer zo anders en de fietspaden een verademing.

Ze lijken op onze vijftig kilometerwegen maar dan zonder verkeer. Als een soort Forrest Gump begin ik te fietsen: verstand op nul en blik op oneindig. Ik vergeet bijna dat we met meer zijn en dat ik ook een beetje om me heen moet kijken. Bergachtig is het niet, meer heuvelachtig. Het blijkt paddenstoelen-pluktijd te zijn en we zien Tsjechen met rieten manden aan hun arm en hun blikken naar de grond. Gemiddeld wordt er per seizoen per gezin 7 kilo aan paddenstoelen geplukt. Onze lunch is op de golfclub Teplice-Cínovec. Met mijn Annie de Rooij-helm stap ik weer op mijn fiets om bij Krupka als een malle naar beneden te suizen. Heerlijk! Een verdwaalde koe kijkt ons een beetje lodderig aan. Inmiddels wordt ook mijn tweede inpakfout pijnlijk duidelijk. Ik weet niet meer hoe ik op mijn zadel moet zitten en bij iedere hobbel voel ik een pijnscheut die schreeuwt om mijn fietsbroek. Die thuis ligt. Zo jammer.

Onze laatste stop is bij Tisa Rocks (Tiské steny), een reusachtig labyrint van zandstenen rotsen waar je met een beetje fantasie een dier in kunt herkennen. Ik herken alleen twee pijnlijke billen en snak naar een borrel. Nog net voor het donker bereiken we ons Hotel Kristin Hrádek, een klein jachthuis uit de achttiende eeuw. Ik bid dat ik liggend aan tafel mag maar na een slivovice én een becherovka weet ik dat Na zdraví ‘Proost!’ betekent en voel ik helemaal niets meer. Ik ben wonderbaarlijk genezen.

Varen, fietsen en fijnproeverij

Op het programma staat een boottocht van tien kilometer van Ústí-Strekov naar Církvice over de Elbe. Het is prachtig weer, ik hoef even niet te lopen of te fietsen, op tafel staat koffie met heerlijke zelfgemaakte koláce (een soort gebak dat een portie fruit bevat, omringd door gezwollen deeg). Ik zeg: win-win. Na het varen staan onze fietsen weer klaar en toeren we een heerlijk stuk langs de Elbe. Onze tussenstop is een hele fijne, we mogen wijn proeven bij Žernoseckého vinarství. Dit bedrijf beheert 31 hectare wijngaarden en de jaarlijkse productie is gemiddeld 150.000 flessen van 0,75 liter Tsjechische wijn uit Velké Žernoseky. Van deze wijnproeverij fietsen we door naar Litomerice om daar het wijnfestival te bezoeken. Halleluja! Op het plein zijn diverse stalletjes waar verschillende wijnen worden aangeboden en er is een cultureel programma met muziekoptredens en een historische markt. We slenteren en we proeven en dan zit het er helaas op. Tijd om terug te vliegen. Wat een heerlijke dagen waren dit, wat een gastvrije ontvangst en wat een goed gezelschap. A je to!