Colombia: een tropische verrassing

In de meivakantie van 2017 ben ik, samen met man en twee kids (toen 4 en 6 jaar) naar Colombia gegaan. De omgeving kreeg grote ogen. Zou je dat wel doen? Is dat veilig? Drugskartels, Pablo, ze zijn allemaal langsgekomen. Zelfs ik begon even te twijfelen aan de onderneming maar heb dat, godzijdank, heel snel weer weggestopt. Want wat is Colombia een mooi land, met hoogtepunt na hoogtepunt. Superlatieven schieten te kort. De eerste nacht in Bogotá, de hoofdstad van Colombia, is vanwege de jetlag erg onrustig. De kleine mannen zijn om 03.00 uur klaarwakker in boutique hotel Muisca. Was te verwachten met het tijdsverschil, maar je hoopt altijd dat nou net jij van die kinderen hebt die slapen zoals jij dat in gedachten hebt; de hele nacht door dus. Ondertussen zou ik allang beter moeten weten. Om 06.56 zitten wij gewassen en gestreken klaar voor het ontbijt.

Bogotá

In Bogotá, de hoofdstad van Colombia gelegen op 2600 meter hoogte en omgeven door bergen, stijgt het kwik het hele jaar niet veel hoger dan maximaal 20 graden. De spijkerbroek kan nog even aanblijven. Aan de arm van een gids verkennen wij de stad. Een fijne start, want je krijgt meteen een goed beeld van de omgeving. Bogota is een stad in ontwikkeling, oude gebouwen worden in ere hersteld. Via de – vanwege de vele universiteiten – studentenwijk La Candeleria lopen wij naar het treintje (finacolar) om de Monserratte (3165 meter hoogte) op te gaan vanwaar je een prachtig uitzicht hebt over de stad. Immens groot, met haar acht miljoen inwoners. Niet alleen het uitzicht is een bezienswaardigheid: ook de jongens trekken aandacht en worden direct op de foto gezet. Volgens onze gids moeten we Avenida 7 absoluut bezoeken, want elke zondag is deze brede straat autovrij en zijn er allerlei straatartiesten hun kunsten aan het vertonen. Zo gezegd, zo gedaan. Het is inderdaad erg leuk; we passen goed tussen de straatartiesten met alle aandacht die we krijgen.

In de wolken

Na een rit van vier uur, over winding roads en met waanzinnige uitzichten, komen wij aan in het koloniale Honda. Deze stad doet wat Caribisch aan. Liggend aan de rivier Magdalena, die tot aan de Caribische kust reikt, lag Honda vroeger op een belangrijke handelsroute. Ons hotel, Casa Belle Epoque blijkt wederom romantisch en het zwembad wordt direct in beslag genomen door de mannen. Lekker ontspannen, een paar lokale biertjes proeven en op tijd plat, de jetlag sluimert nog een beetje. De stad Honda leent zich perfect voor een rondwandeling, het is overzichtelijk en niet al te groot. Ik besluit even alleen op pad te gaan. Het is er rustig en zwaar genietend bezoek ik een paar hoogtepunten, waaronder de metalen brug, volgens de hoteleigenaar de eerste metalen brug van Colombia en tevens het kleine zusje van de Golden Gate Bridge in San Francisco. Ik voel me heel erg op mijn gemak, terwijl ik langs de overdekte markt door de Caribische buurt wandel.

Heftig hoog

De rit van zes uur van Honda naar Armenia door de bergen is er een voor in de boeken. Het uitzicht is spectaculair, de afgronden immens. Wellicht beter dat wij van te voren geen idee hadden hoe deze rit zou zijn, want dan had ik er wel even twee keer over nagedacht. Achteraf hadden we dit ook weer niet willen missen. Onze accommodatie voor de komende nachten is prachtig, Finca El Palmar ligt midden in het koffiegebied en is exact zoals ik mij had voorgesteld. Romantisch, authentiek, met een lekker zwembad liggend tussen de bananenbomen.

Valle de Cocora

Via Montenegro rijden wij naar Salento, het lijkt wel een filmdecor. Salento ligt hoog en is al redelijk ontdekt. Voor het eerst komen wij hier dan ook toeristen tegen. Volgens onze – vrij knappe, I might add – gids is het dorp meer dan driehonderd jaar oud. Op naar Valle de Cocora waar de bekende waspalmen staan, deze kunnen tweehonderd jaar oud en zo’n zeventig meter hoog worden, imposant. De kleine mannen hebben wij op een paard gezet en samen met de enthousiaste gids – een absolute aanrader – verkennen wij een stuk van het park. Wat een prachtige omgeving. De stilte, de natuur, het is een bijna mystieke ervaring. Aanrader: goede schoenen en een regenjas of poncho meenemen want het weer kan hier zo omslaan.

Tropische hitte

Bij aankomst voelt Santa Marta meteen een beetje bekend. Curaçao meets Latijns-Amerika. Zelfde begroeiing, of beter gezegd gebrek aan, gezellige muziek en veel mensen buiten op straat. De warmte slaat meteen om zich heen, van 14 graden in Armenia naar 30 graden in Santa Marta. Ons hotel Casa Verde is wederom een verborgen parel. De mannen liggen er af, er wordt gezwommen, wij bestellen een pizza en schieten in de horizontale stand.

In de buurt van het nieuwe gedeelte van Santa Marta pakken wij een ochtendje strand. Als echte Colombianen zitten wij daar onder een zeiltje, op een stoel en nemen heerlijke gegrilde vis van de barbecue. Voordat de zon ons echt levend verbrandt, vertrekken we. Om een beetje aan de hitte te ontsnappen belanden wij – per ongeluk- op een hele mooie plek: Burukuka. Een uitkijkpunt annex restaurant. Erg leuk met een schitterend uitzicht over de baai van Santa Marta, ’s avonds zal het hier ook prachtig zijn met de ondergaande zon en een luchtig briesje. Wil je Santa Marta echt beleven? Ga dan ’s avonds naar Parque de los Novios: leuke restaurantjes, erg romantisch, gezellig, veel muziek, eten en drinken. Wij hadden er nog uren kunnen ronddwalen.

Jungle time

Met de auto vanuit Santa Marta bereik je Tayrona National Park in ongeveer een uur. Aangekomen kiezen wij ervoor te paard naar het hotel te gaan. Een verstandige en fantastische keuze. Een wandeling met de hoge luchtvochtigheid in combinatie met zo’n 35 graden kun je de kids en jezelf niet aandoen. Daarnaast is het een waanzinnige ervaring. De prachtige tocht van een uur door de jungle, tussen de rotsen – DEET is hier een must – door naar het resort is iets wat wij nooit meer zullen vergeten. Het hotel ligt midden in de woeste wildernis. De jongens zijn kapot maar gelukkig erg vrolijk van het cowboy-avontuur. De kust ligt vlak bij deze accommodatie en is hier vrij wild. Wil je het beroemde Cabo de San Juan zien en zwemmen? Dan moet je iets verder wandelen. Dat hebben wij – helaas – niet meer gered. Na een nachtje in de jungle te hebben doorgebracht, vertrekken wij weer te paard – met zadelpijn.

Een schilderijtje

Cartagena lijkt wel een liefdesliedje: een prachtige stad, omringd door een oude stadswal. Vanaf het water gezien doet het mij een beetje denken aan Venetië. De binnenstad (oude stad) is prachtig, kleurrijk, overal barretjes, muziek, terrasjes, straatventers, boetiekjes. Je hoeft je geen moment te vervelen. Het hotel, Hotel 3 Banderas blijkt perfect gelegen vlak bij Plazuela de San Diego waar rondom vele restaurantjes te vinden zijn. Als echte toeristen rijden wij met een koets door de warme stad. Voor de kleine mannen een mooi avontuur en voor ons een goede weergave van dit deel van Cartagena. Om de hele stad te verkennen, kun je ook de hop-on & hop-off bus nemen. Dat doen wij ook: lekker zitten en kijken. Het is te warm om eindeloos rond te lopen. Voor de totale ontspanning gaan we een dagje naar Isla del Sol. Met de speedboat scheurend over het water naar tropische eilandjes. Het voelt een beetje als een ‘tourist trap’ en is aardig aan de prijs maar toch erg ontspannen. De jongens plonzen in het zwembad, wij ontspannen op het strand. Life is good.