72 uur sneeuwpret

Grüß Gott

Om maar meteen met de deur in huis te vallen, de afstand is ideaal. Binnen anderhalf uur land je, na een schitterende daling in het hart van de Alpen tussen de besneeuwde bergtoppen, in Innsbruck, de hoofdstad van de deelstaat Tirol. Helaas dit keer geen tijd om deze, naar men zegt, schitterende stad te bezichtigen maar we’ll be back. Hup, in de taxi om vervolgens binnen twintig minuten bij het Sporthotel in Neustift aan te komen. Verwelkomd in een typisch Oostenrijkse setting en na een uitgebreid ontbijt met bijzonder vriendelijke bediening komen de kriebels. Ik wil de bergen in.

Short and snappy

De Schlick 2000 in het nabijgelegen plaatsje Fulpmes is als eerste aan de beurt. De spullen zijn eenvoudig te huren bij Intersport onderaan de piste dus klokslag 11.00 uur zit ik in de lift. Op naar de sneeuwtoppen terwijl ik vanochtend pas uit Amsterdam vertrok. Het blijft bizar. Maar wel heel lekker bizar. Een wit landschap trekt aan mij voorbij terwijl ik in de gondel gestaag naar boven ga. Wat verder rest zijn hele fijne pistes, van blauw (ik moest er echt weer even inkomen na zeven jaar volledige onthouding) tot zwart. Voor ieder wat wils, dé rode draad door deze 72 uur sneeuwpret. Tel daar de goulashsoep bij op en mijn dag kan niet meer stuk. Als ik daaraan terugdenk, begin ik direct te watertanden.

Oh my

’s Avonds schuif ik op een tribune, onder een kleedje met een beker warme glühwein in mijn verkleumde handen om het sinds 2017 jaarlijks terugkerende schouwspel GAIA – Mother Earth te bekijken. De beroemde directeur van het Tiroler Staatstheater, Enrique Gasa Valga, heeft een skipiste in Milders, Neustift getransformeerd tot een fantastisch openluchtspektakel. De dans op het podium in de sneeuw, de 3D-projecties op de skipiste, de freestyle skishow, motorcrossers, boogschutters, vuurwerk en ruiters. Het is een show zoals ik die nog niet eerder heb meegemaakt. Wat indrukwekkend.

Poederparadise

Het sneeuwt de hele nacht, dus ik sta de volgende ochtend weer te trappelen. Nou ja, wel op een ietwat stijve spierpijnachtige manier. Ik wil de volgende uitdaging aangaan: de Stubaigletsjer, het grootste skigebied van Oostenrijk. Met de schitterende nieuwe 3S Eisgrat Bahn ga ik naar boven om vervolgens over te stappen op de Gamsgarten Bahn en te eindigen op 3.210 meter hoogte. Wat een prachtig uitzicht en wat een uitgestrekt gebied met variatie! Heb je tussen de afdalingen zin in een ‘breakje’? Bezoek dan de grot in de gletser. Op 3.000 meter hoogte stap je hier letterlijk en figuurlijk de gletser in waar alles wordt uitgelegd over het ontstaan van gletsjers en hoe zij zich door de tijd heen ontwikkelen. Prachtig verlicht en zeker een bezoekje waard.

Nieuwe hobby

In het kader van ‘dit moet je eens hebben meegemaakt’ besluit ik – na een lokale Oostenrijkse maaltijd en een paar mijzelf moed indrinkende glazen wijn bovenop de Elferbahnen – een slee te pakken en naar beneden te rodelen. En het is geen laf baantje. Nee, nee, dit baantje heeft een lengte van acht kilometer. En het is fan-tas-tisch. Ik wist niet dat sleeën zo leuk kon zijn. Het heeft een vaste plek verworven op mijn wintersport-wensenlijstje.

I’ll be back

De volgende ochtend zoek ik nog even de ontspanning op in het heerlijke, en tevens opvallend grote zwembad in het hotel. Na een wandeling door Neustift met een bezoekje aan de lokale kerk (erg mooi binnen) zet ik de gang naar Nederland weer in. Een perfecte getaway, Stubai. Je bent er zo, van mei tot en met september ben je verzekerd van sneeuw, de omgeving is prachtig en ook in de zomer schijnt dit een gebied te zijn waar je perfect een paar dagen jezelf goed (en sportief) kunt vermaken. Wij gaan het beleven!